Zdarza się, że mieszkając za granicą i wobec niemożności udania się do naszego kraju rodzimego, będziemy zmuszeni do stawienia się u hiszpańskiego notariusza celem uzyskania poświadczenia własnoręczności podpisu. Czynność ta polega na złożeniu w obecności notariusza, przez interesanta, podpisu na dokumencie bądź uznania podpisu, złożonego wcześniej za własnoręczny.
Pod jakimi dokumentami nasi rodacy najczęściej składają podpisy? Otóż są to: zgoda na wyjazd dziecka za granicę, pełnomocnictwo do dysponowania rachunkiem bankowym, oświadczenie o zrzeczeniu się prawa dożywocia …).
Należy pamiętać, że przy dokonywaniu czynności poświadczenia własnoręczności podpisu na dokumencie notariusz nie ma obowiązku badania zgodności z prawem treści tego dokumentu. Co więcej, potwierdzenie przez notariusza własnoręczności podpisu nie nadaje dokumentom prywatnym mocy dokumentu urzędowego. Moc ta wynika wyłącznie z przybrania przez dokumenty formy aktu notarialnego. Na skutek poświadczenia charakter urzędowy zostaje nadany tylko podpisowi na dokumencie, który w pozostałym zakresie zachowuje charakter prywatny.
Kto zgadnie, do kogo należy podpis ze zdjęcia? 👀
Przydatne tłumaczenia na hiszpański:
- poświadczenie własnoręczności podpisu: legitimación de firma
- dokument urzędowy: documento oficial
- dokument prywatny: documento privado
- stawić się przed notariuszem: comparecer ante notario
Dla osób wnikliwych i zainteresowanych analizą porównawczą hiszpańskich i polskich przepisów dot. Poświadczania podpisu odsyłam do art. 256-263 hiszpańskiego Reglamento Notarial i art. 96-101 polskiej ustawy Prawo o notariacie.
Brak komentarzy